ซึ่งเราสามารถแยกประเภทแผลออกได้ดังนี้

แผลเป็นทั่วไป    

เป็นลักษณะแผลเป็นที่พบเห็นได้ทั่วไป แผลจะมีสีคล้ำ หรือบางรายมีสีขาวสลับน้ำตาล ส่วนใหญ่จะค่อยๆมีสีอ่อนลงและแบนลงได้เอง แต่หากการดูแลแผลไม่ดี หรือมีอายุมากขึ้น กระบวนการหายของแผลรวมถึงเม็ดสีที่จางลงอาจจะช้ากว่าเมื่อครั้งเป็นวัยเด็ก

แผลเป็นคีลอยด์ 

 แผลเป็นคีลอยด์ ลักษณะของแผลจะโตนูน และอาจขยายใหญ่เกินขอบเขตของแผลเดิม ซึ่งมักตามมาด้วยอาการคัน เจ็บ ตึงรั้ง  อีกทั้งแผลเป็นชนิดนี้จะเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ หากไม่รีบรักษาตั้งแต่เนิ่น ๆ หรือรักษาไม่ถูกวิธี

 แผลเป็นนูน   

 แผลเป็นนูน มีลักษณะคล้ายแผลเป็นแบบคีลอยด์ที่มีลักษณะแผลที่โตนูนขึ้นมาจากระดับพื้นผิวหนังปกติ ทำให้เนื้อแผลมีความหนาขึ้น แต่จะปรากฏขึ้นภายในขอบเขตของบาดแผลเท่านั้น 

แผลเป็นแบบหดรั้ง 

 แผลเป็นแบบหดรั้ง มักเกิดจากเหตุการณ์ไฟไหม้ หรือผิวหนังโดนลวก หรือเกิดการบาดเจ็บรุนแรงต่อเนื้อเยื่อผิวหนังชั้นลึก ทำให้มีลักษณะแผลเป็นที่หดรั้ง ทำให้ผิวหนังในบริเวณนั้นตึง และอาจส่งผลต่อการเคลื่อนไหวได้

แผลเป็นรอยบุ๋ม 

 เป็นลักษณะรอยแผลเป็นที่เป็นร่องหรือหลุมยุบลงใต้ชั้นผิวหนัง เป็นลักษณะแผลเป็นที่พบได้ทั่วไป